Acarail's proefbaantje: Gli Pomi

[acarailnerd]

Na een voorzichtig begin is deze herbeginner nu toch echt aan de slag. Tijd om eens een draadje te openen over de bouw van Gli Pomi.

Ik ben een herbeginner, en dit is een proefbaantje om te kijken of ik het echt leuk ga vinden, schreef ik toen ik mijn baanplan postte. Wel, leuk is het zeker, af en toe. Ook erg frustrerend soms, dat was ik helemaal vergeten; maar de voldoening als iets uiteindelijk lukt staat daar weer tegenover. Maar ik ben er inmiddels achter dat ik vooral heel veel fouten moet gaan maken bij dit baantje, want daar leer ik het meeste van. En anderen misschien ook, dus vandaar dat ik vooral over mijn geleerde lessen zal posten.

Het baantje is een simpele bak. De breedte is van een standaard bouwmarkt multiplex plaat; om wat meer diepte te krijgen is er nog 23cm multiplex achter. Daaromheen een latconstructie. Goed, als modelspoorder ben ik een herbeginner; als timmerman doe ik dit helemaal voor t eerst in mijn leven...

Dat valt niet tegen. Ik wist niet dat ik dit in mij had : )

De eerste les: dat gaat niet werken met schragen, want die zijn net 3cm te smal, zodat niet de latten erop rusten, maar de onderplaat. En daar moeten de draden aan hangen, niet handig... gelukkig had ik een oude set pootjes die bleek te passen, met een extra houtje in de hoeken. In de praktijk blijkt dit toch erg lastig want de bak had op losse schragen veel makkelijker op z'n zij getild kunnen worden. Tweede les: volgende keer makkelijk demontabele poten of onderstel.

Proefdraaien, met karton. Ik had een bouwtekening, maar de praktijk is weerbarstig. Wat handig bleek bij het bepalen van de juiste hoogte: dominosteentjes!


Weer een stap verder: vooraan XPS, de rest met stroken triplex.


Tijd voor de bedrading. Eerst met van die witte plastic U-vormige draadhouders. Dat trok niet strak. Ik dacht, gaffertape. Werkt altijd fantastisch on stage. Maar hier dus niet; na een week viel het er af door de druk van de dikke draden! Grr. Goed, alles overnieuw, nu met grote kroonstenen waar het installatiedraad dwars doorheen gaat, dat werkt heerlijk. Volgende keer ga ik daar alles mee doen.

En dan de ringleiding zelf. Om aan te sluiten heb ik de isolatie her en der van de draad gehaald. Weer een les: volgende keer neem ik installatiedraad dat uit een ader bestaat. Ik heb me flink lekgeprikt aan stugge stukjes. Maar goed, het zit.

ringleiding mark 1:




ringleiding mark 2:


Een pril begin, en er zit leven in. Volgende halte: de bedrading en de rest van de rails...

[olaf99]

Hallo

Best leuk baantje.

Olaf

[Nijboer]

Een modelbaan bouwen is een heel leerproces, aldoende krijg je nieuwe
inzichten. Dus al denk je dat het af is, even later heb je weer een nieuw
idee. En nadat je dat hebt uitgewerkt, kijk je er weer anders tegenaan.
Da's nou net het leuke er van. Het is nooit af, er is geen goed en fout.
Dus gewoon gaan met die banaan!

Collin

[Zolderspoor]

Inderdaad, gewoon gaan met die banaan. Ervaring is de beste leermeester.
Overigens, ik vind die oplossing voor het bevestigen van de staanders best wel inventief!

[acarailnerd]

Een kleine update. Ik heb de afgelopen maanden vooral veel inspiratie opgedaan, oa in Lochem, en in dit forum. Dank aan iedereen die in alle mooie draadjes schrijft. 't Is een beetje intimiderend wat een niveau er wordt bereikt en daarom post ik weinig, maar heel tof om te lezen.

Ik heb al bedacht dat ik een volgende keer een heleboel anders ga doen. Mooi, daar is het een proefbaantje voor. Een baan met veel hoogteverschil moet je dus niet in een gesloten bak bouwen... en in XPS een vallei snijden terwijl het al vast in de bak zit, ook niet handig - volgende keer zou ik het eerst in tweeën snijden op het diepste punt.

Dat XPS dus. De eerste scenery is meteen een stuk aan de voorkant, in het zicht.










Leuke ontdekking: zelfbouwen is niet onmogelijk en geeft enorm veel voldoening! Mijn allereerste bouwwerk: een klein bruggetje, van karton, koffieroerstokjes en een hekje gekannibaliseerd uit een op de kop getikt oud bouwpakket. Nog een roostertje tussen de rails, schilderen en ballasten, maar o wat is dit leuk:








En een andere les: eerst lekker op een proefstukje aan de gang. Zijn die stukjes R1 toch ergens goed voor

Drie mixen van ballast uitgeprobeerd, met verdunde boekbinderslijm gedruppeld. Geen van de mixen voelt nog helemaal als de juiste. Het eerste, vast niet het laatste proefstukje dus.



Experimenten met klei (van die a-winkel) met houtlijm tegen een XPS steunmuur, als straatspoor en als klinkerweg. De rechterkant heb ik met een mesje ingekrast terwijl het nat is. De linkerkant ga ik inkrassen als het droog is, kijken wat het beste werkt. Nat is voor het mesje niet zo lekker, het geeft snel strepen.



Kinderhoofdjes met een ballpoint gaan wel lekker, maar de klei lijkt snel terug te veren. Het is het nog niet helemaal. Ik las ergens de truc om een parkerpen (metaal) te nemen en die tot een ovaal te persen, eens kijken of ik ergens een oude parker kan vinden.

[Hans]

Hallo Aca,

Het ziet er leuk uit. Ik volg met plezier je vorderingen.

m.vr.gr.

Hans

[RogerB]

Hallo Aca,

Leuk dat je zoveel gedetailleerde foto's post. Er zijn hier veel (her-)beginners op het forum, en die leren dus ook van jouw draadje! Vooral doorgaan dus .

Groeten, Roger

[acarailnerd]

Ik ben vooral een stille genieter op dit forum, en het gaat ook niet snel. Maar wel gestaag. Ik moet de bedrading afmaken voor ik aan het ballasten kan beginnen, en mensch, wat ben ik er goed in om dat rotklusje uit te stellen.

Dus allerlei leuke kleine klusjes gedaan, zoals een muurtje. Na een hoop ervaringen gelezen te hebben gekozen om dit met DAS te doen. Bij het proefstukje dat ik eerder maakte merkte ik dat het inkrassen als dat hard wordt veel moeilijker is dan als het nog nattig is. Het bobbelt wat, maar wat zou dat. Als drager een strook karton gebruikt, en met karton ook uitstaanders gefabriekt. Vervolgens de dun uitgerolde klei er met houtlijm opgeplakt.



Ik heb geen concreet voorbeeld gezocht, gewoon gevoelsmatig aan het werk gedaan met het idee van een 150 jaar oude muur, af en toe minimaal gerepareerd. Van mijn beperkte gereedschap werkte een hobbymesje het fijnste (na aardappelschilmesje en schroevendraaiertjes te hebben geprobeerd).
Van een rietje een rioolbus erin gestoken.



Tien minuten per tien centimeter, ongeveer. Niet te veel op één avond doen : )

Om jullie niet te vervelen sla ik even een paar stappen over, et voila:




Geleerde lessen:
- de kartonnen onderkant ging krullen. Duizend bommen en granaten en nom de djus! Ik ging voor oude meuk, maar niet vooroverhangend... Met klemmen heb ik het nog een beetje terug kunnen buigen, maar bij volgende stukjes (ik ben al wat verder) heb ik plastic ondergrond gebruikt (XPS, styreen) en dat blijft keurig recht.
- het schilderwerk heb ik nu in drie lagen gedaan: basislaag gevarieerd bruin/groen, daarna wat kleuraccenten, wittig, grijzig, algengroen, en tenslotte twee keer een sterk verdunde zwarte wash. Ben er niet zo tevreden mee. Misschien omdat de onderste laag al meteen te druk werd zo? Volgende keer een meer effen eerste laag en dan experimenteren met meer accenten,
- Voor de drainagebuis zou een kleiner rietje beter geweest zijn. Bestaan die nog?
- in de Tauernbahnstreckedraht las ik dat het goed is om, als het droog is, nog wat te schuren, dat haalt maakt de stenen minder 'bobbelig'. Ik vind dat het uitstaat ook wel wat hebben zo, maar dat ga ik ook een keer proberen.

[acarailnerd]

Zo, het stof er eens afblazen... de laatste post in februari! En ja, het gaat niet snel, maar ook weer niet zó langzaam

In het voorjaar eindeloos met draadjes bezig geweest en het maken van een eenvoudig schakelpaneeltje, knopjes en ledjes voor de terugkoppeling en een paar tuimelschakelaars, niets bijzonders. Schema gemaakt, geprint en gelamineerd, op 3mm triplex geplakt, dat ging allemaal prima. Maar toen het solderen en monteren... Een centronics connector was me toch te veel gepriegel (ja ik weet het, en toch rij ik N met m'n beperkte soldeerkennis, dus maar in situ en dat was knap lastig.... Enfin, weer heel wat lessen geleerd... maar eerst t resultaat:



en het hoera-we-zijn-er bijna moment:



De lessen:
- boor de kabelgaten al bij het bouwen van de tafel... nu moest ik door 2 x 12mm heen met de grootste boor terwijl de rails er al lag, met al het houtwerk... een paar pilaren kwamen los. Of beter nog, een grote uitsparing maken.
- bij de eerste ledjes heb ik er flink wat verbrand... op de plaats bleek het veel te moeiljk om snel te werken en te koelen. Toen ik begon met een apart straatje om korte draadjes aan de leds te solderen ging het goed. Zelfde voor de diodes en weerstanden (niet het vernaggelen, maar wel het lekker compact en netjes aanleggen).
- ik had een mooie voorkant ontworpen maar geen rekening gehouden dat de schakelaars groter waren en verder uit elkaar moesten staan! Oeps. Daarom staan sommige wisselschakelaars nu niet in maar naast de lijn. grmbl.
- de achterkant van het paneel heeft véél meer ruimte nodig dan ik had ingeschat! 12mm dacht ik, mooi niet met alle draden en vooral weeerstandjes+diodes. En de schakelaars zelf zijn al een centimeter, plus de uitstekende pootjes... Met 24mm lukt het uiteindelijk net - inclusief het overal rijkelijk gebruiken van krimpkous. Maar nu snap ik die schakelpanelen van tien cm diep... wat moet dat heerlijk werken zijn...
- de oppervlakte - de breedte van een A4 en de hoogte van de bak (9cm) is te klein. Ja het is lekker compact zo maar voor het aanzicht van de tafel had het net zo goed dubbel zo breed kunnen zijn.
- en nu ik er mee rijdt merk ik dat het stationsgedeelte niet intuitief genoeg is ontworpen. Te veel knopjes op een te kleine ruimte. De (op het laatst toegevoegde) seinen verstoren de balans - maar ook zonder was het lastig geweest. De wisselknoppen zijn niet altijd in de rijweg geplaatst maar door plaatsgebrek soms ernaast en dat is het toch net niet.

Volgende baan beter! En ondertussen ben ik dolblij dat dit werkt en er best kek uitziet

Groeten vanuit Pomiland (want daar ben ik jaarlijks tussen kerst en Sylvester)

[acarailnerd]

...blaast stof van het draade. Woah, het vorige beriht is van... 2016? Er is gelukkig wel iets gebeurd in de tussentijd (over op DCC, ontdekt dat sculptamold en schuim geweldig is en statisch begrassen leuk). En het afgelopen jaar heb ik zelfs iets bereikt waar ik niet ontevreden over ben, dus laat ik eindelijk weer eens wat posten: mijn eerste experimenten met scratchbuilding!



Niets zo leuk als iets helemaal zelf ontwerpen en daabij alle mogelijke fouten maken. Eerder experimenten leverden vooral frustraties op. Karton schilderen zonder dat t kromtrekt, en precies genoeg snijden dat rechte hoeken ook echt rechte hoeken blijven, ik kwam er niet uit. Lasercuts (laten) maken was weer een stap te ver, en het effect van kleurenprinten vind ik er niet mooi uitzien.

Een paar inspirerende gesprekken op Ontraxxs en het youtube kanaal Chandwell zetten me op het goede spoor. Kortweg: ontwerp in Inkscape, uitgeprint op stickervel, dat op karton plakken, dan uitsnijden; en dun drybrushen op 1mm of dubbellaags karton. Eindelijk heb ik een manier gevonden die voor mij werkt.



Rechte hoeken uit de oude legodoos:





Bij dit gebouw werkte ik dus van buiten naar binnen, alles met 1mm karton. Stevig genoeg met drie van de vier muren vastgelijmd te schilderen: dun drybrushen met verschillende lagen. Of het door het drybrushen kwam of door de stevigheid van het ontstane model, het bleef recht! Ik was zo blij





Waar ik ook achterkwam: mooi resultaat met dun drybrushen over zwart-wit print, zodat de lijntjes zichtbaar blijven. Zo maakte ik de luiken en vooral de deuren - gebaseerd op het prototype.



Dit begint ergens op te lijken! Zal ik dan ook maar licht inbouwen? Waarom ook niet. Drie lichtkames in elkaar gefabriekt:





Nu het moeilijkste, het dak erop. Het prototype heeft een best ingewikkelde dakvorm, ik hou het wat eenvoudiger, het is al lastig genoeg. De dakelementen die ik al boven de muren had gemaakt klopten niet helemaal, maar vormden wel een handige basis om daarop het echte dak te lijmen. Het ontwerp weer in Inkscape (inspiratie uit de Hipped Roofs tutorial van Chandwell), de dakpannen met Redutex, fijn spul:





Potverdrie. Er staat een authentiek aandoend Italiaans huis! Niet te dichtbij kijken natuurlijk, maar dit krijgt een plaatsje op Pomi. Schoorstenen en regenpijpen ontbreken natuuurlijk nog, maar hey. Dit smaakt naar meer - en dat kwam er ook. Maar deze post is al lang genoeg. Saluti!

[Hugo]

Leuk dat je ook met de "Chandwell-methode" bezig bent! Het huisje heeft een typische Italiaanse uitstraling gekregen!

[tv_man]

Goed idee om lego te gebruiken als mal om hoeken recht te krijgen.

[Krab]

Hoi toch wel een idee om met lego de hoeken haaks te krijgen .
Het word een mooi huisje dat je aan het afwerken ben .


mvg Sjaak

[acarailnerd]

Dank! Ja dat werkt best goed om met lego hulpstukjes te maken om rechte hoeken te lijmen - het helpt ook om de kracht van de klemmen beter te verdelen over het karton zodat die minder snel een afdruk achterlaten.

Ik kwam er ook achter dat de naam van het baantje, en daarmee ook van het dorpje en het station, grammaticaal niet klopt, ook niet in dialect.. i pomi, zou het moeten zijn. Maar dat vind ik te gewoontjes. Sto pensando...

[acarailnerd]

Inmiddels een tweede scratcbuild (zo goed als) af. Ik probeerde de fouten van de eerste te vermijden, en maak lekker veel nieuwe fouten om van te leren

Casa 2-1

Dit keer bouw ik van binnen uit, met een stevig skelet van dik 2mm karton. Best lastig snijden; 2 x 1mm was misschien handiger geweest... Dit gebouw, drie aan elkaar gebouwde huizen, staat op een helling. Straatniveau van de bakker is een etage boven dat van de tabakszaak aan het lager gelegen plein.

Casa 2-4

Weer lekker klooien met drybrushen op de witte stickerlaag, waarbij het niet erg is en zelfs de bedoeling dat sommmige geprinte lijntjes zichtbaar blijven. In het ontwerp had ik alle ramen getekend, maar... dit keer heb ik ze nu niet allemaal meteen uitgesneden. Want als de luiken dichtzitten is dat niet nodig, en meestal zetten de mensen lang niet alle luiken open. Dat scheelde flink onnodig snijwerk.

Casa 2-5

Voor ramen en deuren gebruikte ik dit keer een Auhagen kit. Om de plasticlook er af te krijgen dun geschilderd. Het werkt en past goed, wel vind ik de spijlen van de ramen net een beetje te grof.

Casa 2-7

Ziet er wel stijlvast uit, zo naast elkaar. Voor de bakkerij bedacht ik toen dat een verzonken deur mooi zou zijn. Dat heb ik geweten, wat een gepruts, en met dun karton kreeg ik het niet recht. Achteraf bezien had ik hier styreen moeten gebruiken denk ik.

Casa 2-6

Natuurlijk moet er een typische Tabacchi-T-uithangbord aan de gevel hangen. Lastig om recht te plakken, daarom met een sleufje in de gevel. Paste perfect, hangt niet en geen lijm aan de buitenkant.

Casa 2-11

Casa 2-12

Je ziet trouwens de zwarte regenpijp: vergeten daar foto's van te maken, dat is een tweede laag van de gevel onder de eerste, die extra diepte geeft aan de ramen en deur van de winkel (de ramen erboven zitten in de buitenste laag) en een mm uitsteekt. Die uitstekende gedeelde mm is ruim met een zwarte marker bewerkt. Afgekeken van Chandwell

Casa 2-10

Het was makkelijker geweest om één aarde te gebruiken, maar ik wil de led in de huiskamer met een arduino aansturen, en dat circuit wil ik dan helemaal gescheiden kunnen houden. Dus alsnog een hele bundel. En toen moest ik in dat stevige skelet alsnog best grote stukjes uitsnijden voor de bedrading. In het volgende ontwerp handig om dat ruimte voor kabels meteen mee te nemen - dat was een stuk makkelijker geweest voor het in elkaar was gezet!

Casa 2-13

Met drie lichtkamers, voor de winkels en een van de apartementen (daarin een blauwe en witte led, het idee is om met de arduino een tv te simuleren). Auw, nu alles helemaal vast zit zie ik dat de gevel aan de andere kant iets bol is gaan staan en een open streepje heeft waardoor het licht schijnt... hm, dat wordt frutten met klimop of zo...

Het dak weer met redutex, dit keer op een los kartonnen onderstuk:

Casa 2-16

Casa 2-17

Even uitproberen op z'n plek...
Casa 2-19

Voor die allerlaatste foto pakte ik eindelijk weer eens mijn Canon D500 uit de kast. Voor dagelijks gebruik de iphone, maar voor dit werk is dit toch wel een fijn ding zeg om nietsonziend details mee te bekijken. Die ga ik weer vaker gebruiken.

Si! dit is wel het sfeertje. Op de achtergrond staat de volgende mockup al klaar. Andiamo!