Hier weer eens een update met een overzicht in beeld en tekst van wat er geknutseld is de afgelopen maanden. Naast het zaaien van gras en onkruid en het planten van wat struikjes (zie eerder in dit draadje) mag er hier en daar ook wel een boom groeien op de baan. Geen fraaie eeuwenoude eiken of van die glimmend groene kerstboompjes, daar begin ik niet aan, wel wat zielige berkjes die vooral in de buurt van spoor-emplacementen veel te vinden zijn.
Hieronder een impressie, gebruikte technieken zijn niet zelfbedacht, combinatie van methode’s die te vinden zijn op ’t wereldwijde web.
Stammetjes van in elkaar gedraaid dun metaaldraad, partner had nog een mooi klosje liggen van dit spul, gebruikt om sieraden te maken, niet verder aan haar vertellen dat ik ’t in een la op zolder heb ‘bewaard’.
Dan een beetje kliederen met een spuitbus grijze grondverf, wat fijn strooisel van Woodland (fine turf) voor wat structuur op de boombast, dat weer wat gladder maken met een laagje dikke acrylverf.
Alle fijne takjes zijn kort geknipte stukjes ‘poly-fiber’ van Woodland Scenics. Met wat spuitlijm op de takken laat ik dat poly-fiber daar luchtig overheen vallen. Maar eigenlijk is er op de bomen die hier te zien zijn wat te veel fiber aangebracht. Dan wordt het te dicht op elkaar en is het ‘losse-dunne-takjes’ effect weg.
Met de airbrush werden de bomen verder op kleur gebracht. Wit voor de stammen (hier te zien), het bovenste deel van de boom wordt donkergrijs.
Om het wat meer op een berk te laten lijken wat donkere vlekken aangebracht.
Twee exemplaren alvast op de baan geplaatst. De boom is verder afgewerkt met Heki loof (bladeren 1691 en …), om toch iets van een bladerstructuur aan de boom te geven. Zo ingezoomd is het wel wat groot en grof, in ’t echt valt dat mee.
De rest van de voorraad bomen zal elders op de baan worden geplant, maar nu nog niet want dan staan ze andere nog te bouwen dingen ernstig in de weg.
Dan nog wat foto’s van de huizenbouw. Dit zijn de laatste twee panden die nog moeten worden geplaatst op de baan. Nou ja, het is één klassiek pand geworden met een foeilelijke aanbouw. Zo’n soort combinatie had ik gespot in Wuppertal, vanuit de beroemde ‘Schwebebahn’:
Dankzij Google streetview kun je thuis ook gewoon de maten bepalen en de details bekijken. Daarna is het een kwestie van netjes recht snijden en stevig aan elkaar plakken. Zo krijgt het pand langzaam vorm.
Het natuurlijk ook geen exact nabootsing van de werkelijkheid, het huisje is zo aangepast dat het goed op het daarvoor bestemde plekje op de modelbaan gaat passen. Maar het grote voorbeeld als uitgangspunt nemen kan geen kwaad.
Daken maken vind ik het minst leuk aan zelfbouwhuisjes. Komt ook door die belachelijk dikke plastic-dakpan-platen. Dakramen vind ik ook stom. Je ziet hier goed dat het toch niet helemaal past en dat er daarom grote kieren ontstaan. Gelukkig kan ik het zo regelen dat het aan de niet zichtbare zijde komt. De rest vul ik wel op met reepjes geel tape als daklood en klodders plamuur. Niet echt professioneel, snik.
Later deze week nog wat meer beeldmateriaal van geklieder en prutswerk van afgelopen maanden...
Groeten, Vincent
.
Ik had nog een velletje wit plakplastic, daar zijn strookjes van gesneden en op transparant plastic geplakt. De contouren van de raamopeningen heb ik eerst op het papiertje wat er onder zit getekend. Zo weet ik dan hoe groot de kozijnen moeten worden.
). Op het beeldscherm zie je aan de rechterkant dat ik een aantal plaatjes op 1 A4 vel zet, in wat verschillende maten, dan kan ik nog wat kiezen. 
