Kwalitatieve verschillen tussen locomotieven van diverse leveranciers

[Redskin]

De vraag is simpel maar het antwoord beslist niet. Wat een beter merk is dan de ander, is nogal persoonlijk en zelf kan ik er ook niet echt een liniaal langs leggen; het is meer een gevoel. Daarbij verschilt het per model, net als de prijzen (neem de al genoemde V200 van de verschillende merken). Wil je het objectief doen, dan moet je appels met appels vergelijken. Zoals die V200, die net als de BR218 en BR103 een soort evergreen onder de modellen is. Voor andere modellen is vergelijken dan weer lastig of zelfs ondoenlijk, omdat fabrikanten ze niet allemaal hebben en daarbij hebben de kleinere daaronder nu eenmaal een kleiner assortiment. Inderdaad zijn er stevige prijsverschillen. Overigens denk ik dat Piko zich tussen de grotere gevestigde N-schaalmerken zal vestigen (voor zover dat al niet het geval is) en dat de prijzen zullen stijgen op het niveau van de anderen.

Iedereen zal wel een favoriet model en misschien ook wel merk hebben, of omgekeerd "een minder favoriet" merk. Zelf wil ik noemen de constructieve flaters van Minitrix en de gebruikte materialen. Zoals een serie V200's -keurig netjes met front- en sluitseinen en een messing kap- welke werden voorzien van te dunne tandwieltjes die te krap op de wielassen van een soort slap zilverpapier zaten. En dan de spaghetti aan draden in het model en de latoenkoperen contacten die Joost noemde. Zo ongelofelijk suf! Als je als fabrikant dan ook nog eens geen reserveonderdelen kan leveren, weerhoudt dat mij er persoonlijk van om locs van dit merk te blijven kopen. Toch heeft Minitrix ook enkele prima machientjes (zoals de BR110 en de BR185) uitgebracht die sterk en hartstikke betrouwbaar zijn. De merken Fleischmann en Kato vind ik qua constructie doorgaans beter, maar -ook weer omgekeerd- heeft ook die eerste modellen (soms inderdaad met nog steeds een 3-polige motor) die compleet &^@#! zijn.

Overigens vind ik je vraag over de levensduur een goeie: mijn gevoel zegt dat de oudere (globaal de eerste generatie digitaal voorbereide) beter zijn dan recentere modellen. Een half druppie olie op de motorlagers en wat vet op de wormwielen en gaan! Soms een koolborstelsetje of een slipbandje; zet zo'n model op de baan en ze lopen doorgaans meteen. Terwijl de nieuwere misschien dan wel veel gedetailleerder zijn maar veel meer elektronica- of contactproblemen hebben. En daarbij ook minder massa hebben, dus minder (elektrisch) contact met de rails en ze trekken geen pepernoot. Maar ook daar zijn in beide gevallen wel weer uitzonderingen op.