De DRG V16 101 uitgebracht door Minitrix
Het voorbeeld:
Nadat in Duitsland in 1924/25 voor de CCCP `s werelds eerste bedrijfsgetrouwe dieselloc voor op hoofdlijnen was gebouwd,
had de Reichsdirectie het plan om ook voor de DRG een hoofdlijndiesel te ontwikkelen.
Deze loc moest aan bepaalde eisen voldoen, zoals:
*Goederentreinen van 500 ton een helling van 1:100 omhoogtrekken met een snelheid van 30km/h.
*Een topsnelheid van 100km/h.
*Als loc kunnen dienen in trek-duwtreinen
*Deuren op de kop die aansluiten op de wagons van het "Stuckgut Schnellverkehr".
*Stroomvoorziening voor verlichting van rijtuigen.
In de tussentijd was er getest met verschillende aandrijvingstechnieken.
Een dieselelectrische variant zoals de SZD loc zou te zwaar worden.
Een directe aandrijving of pneumatische aandrijving bleek ook niet de oplossing te zijn,
dus gaf een 1934 de Reichsbahndirectie opdracht voor het bouwen van een 1400pk sterke dieselhydraulische loc.
In navolging van de eisen ontwierp het Reichsbahn-Zentralamt in München, in samenwerking met Kraus-Maffei, MAN & Voith, de V16 101.
De loc was 8 maanden later al voldoende afgebouwd om tentoongesteld te worden tijdens de parade van het 100-jarig spoorjubileum in 1935.
Na volledige afbouw, werd de loc uitvoerig getest. Behalve een paar kleine kinderziektes verliepen de tests positief.
De loc, inmiddels in 1936 omgenummerd tot V140 001, bleek op hetzelfde niveau te staan als de BR 38.10-40 (Pruisische P8).
In 1937 werd de loc tentoongesteld op de Wereldtentoonstelling van Parijs, als `s werelds eerste dieselhydraulische hoofdlijndiesel.
In WO2 kwam de loc aan de kant te staan door gebrek aan brandstof en werd beschadigd door bombardementen.
Echter werd ze na de oorlog weer bedrijfsklaar gemaakt en ingezet bij de DB voor zowel goederen- als personenvervoer.
Wegens tekorten aan reserveonderdelen en omdat de DB inmiddels ook de eerste exemplaren van de V80 geleverd kreeg,
ging de V140 001 op 13 oktober 1953 uit actieve dienst.
Van 1953 tot 1978 werd de loc door de Technische Hogeschool van Karlsrühe gebruikt als leer- en studieobject.
In 1978 kreeg de V140 001 een plekje in het Spoorwegmuseum van München, vanaf 2006 word ze uitgeleend aan Lokwelt Freilassing.
Het model:
Minitrix heeft 3 varianten van deze loc geproduceerd
12800 DRG V16 101 in blauw met witte sierstreep. (1994/1996)
12801 DB V140 001 in rood. (1995/1996 & 2006)
12802 DRG V140 001 in blauw met gele sierstreep. (1996)
Daarnaast heb je ook nog te maken met 2 bouwseries, in de tweede bouwserie is het drijfstangenwerk aangepast.
Ik bezit zelf een V16 101 uit de eerste serie.
De techniek van deze locs is alweer 20 jaar oud, dus niet meer van deze tijd.
Desondanks loopt de loc zonder mokken en met een nette trekkracht zijn rondjes.
Wel is het typische Minitrix koffiemolengeluid aanwezig, zoals bij veel van hun oudere locs.
Daarentegen is de loc, ook in de eerste bouwserie, voorzien van een NEM-stekker voor de decoder.
Verwacht hier echter niet teveel van, want de NEM-stekker verbindingen van Minitrix uit deze periode zijn notoir slecht.
De details van de loc zijn niet slecht.
De beschrifting is netjes, echter let op. Ze wrijven makkelijk ervan af!!
De kleuren staan er scherp op en ogen goed.
Ook details zoals de overloopplaat en handgrepen doen het goed, echter wel breukgevaarlijk.
De spaakwielen daarentegen doen grof aan.
Al met al heeft Minitrix een mooi ogende loc neergezet van bijzonder prototype uit het echte leven.
Het oordeel:
Detail: 7
Bouwkwaliteit: 7
Bedrukking: 6,5
Loopeigenschappen: 7
Overal: Een 7-.
De leeftijd van de productie begint zich te tonen, maar nog steeds een bijzondere loc voor op de baan.
Let vooral erop dat de details op de koppen niet zijn afgebroken.
En nog een paar foto`s:
