Kato ICE 4 vs. Arnold ICE 3

[Appie173]

Recentelijk verschenen er twee nieuwe ICE's op de markt. De Kato ICE 4 en de Arnold ICE 3. Ik ga ze hier met elkaar vergelijken. Ik heb geen foto's. Die zijn er elders genoeg op internet te vinden.

De ICE 4 is de nieuwste ster aan het ICE-firmament. Sinds afgelopen jaar is de 12-delige versie in dienst bij de oosterburen. Omdat 12 delen wat gortig is voor de meeste modelbanen is bij Kato ook al de 7-delige versie verkrijgbaar, ondanks dat ze in het groot daar nog een paar jaar op moeten wachten. Een opvallende feature is de langere rijtuiglengte. Een 7-delige ICE 4 is hierdoor net iets langer dan een 8-delige ICE 3 (die ook weer ongeveer even lang is als een 10-delige TGV, maar die is een heel andere wagenbakconstructie). Voor de modelspoorders zit hier wel een nadeel aan. Bogen op modelbanen zijn doorgaans veel krapper dan in het echt. In de krapste bogen gaat de knik tussen lange wagenbakken er dan wat koddig uitzien. Door de langere wagenbaklengte is deze knik bij dezelfde boogstraal bij de ICE 4 net nog iets koddiger dan bij de ICE 3.

De ICE 3 heeft een modern imago, maar trekt inmiddels alweer 20 jaar zijn baantjes, vooral in Duitsland, maar ook in Nederland en België. Dat maakt hem voor de Lagelandse modelspoorder net een stukje interessanter dan de ICE 4, die alleen Zwitserland en Oostenrijk als bereikbare buurlanden heeft.

Algemene indruk/interieur:
Een belangrijk element in het uiterlijk van ICE zijn de ramen. Die zijn sterk getint en spiegelend. Opvallend is dat dat spiegelende in geen enkel model tot nu toe goed geslaagd is. Belangrijk is in ieder geval dat je overdag niets van het interieur mee krijgt. Bij Arnold hebben ze dit goed begrepen. Omdat het interieur (overdag) toch niet zichtbaar hoort te zijn, zit het er helemaal niet in. Bij de tussenrijtuigen kun je nog wel heel vaag door het rijtuig heen kijken. Je ziet je vinger aan de andere kant bewegen als je er op let. Maar in de praktijk valt dat niet op. De koprijtuigen hebben helemaal geen doorzicht. Daar zit het chassis dat in een geval ook echt de motor bevat. Ondanks het ontbreken van het interieur is de indruk van buitenaf goed. Je kijkt er in het echt ook niet in. Alleen bij nacht is in het echt het interieur enigzins waarneembaar. Bij de Arnold ICE 3 is de nachtscene niet na te bootsen. Hij is niet voorbereid op binnenverlichting en als je die er zelf in knutselt, is het gemis van het interieur opeens wel ernstig en in de koprijtuigen lukt het sowieso niet. Het enige echte minpunt ook voor overdag zijn de voorruiten op de koprijtuigen. Dat is nu een egaal zwart (plastic) vlak, terwijl je in het echt toch nog wel iets ziet van buiten.

Bij Kato hebben ze er wel een interieur in gestopt. Gelukkig zijn de ramen ook goed getint, dus in de dagsituatie valt dit nauwelijks op. In het motorrijtuig hebben ze de motor onder de ramen weten te frutsen, dus ook hier dezelfde indruk en lichte doorkijk als bij de overige rijtuigen. Er kan binnenverlichting in, maar voor de dagsituatie zou ik dat gewoon niet doen. Het doet afbreuk aan de ondoorzichtigheid die de ICE kenmerkt. Voor de nachtsituatie kan het, maar zorg ervoor dat je 'm goed kan dimmen. Ook schijnt er bij de kopwanden in bogen opeens leklicht te komen als de balg uitzwenkt. Bij de voorruiten wint de Kato ICE 4 het echt van de Arnold ICE 3. Hier kijk je echt enigzins, maar ook weer niet teveel naar binnen.

Wagenkoppeling:
Kato heeft een bijzondere keus gemaakt. De vouwbalgen vormen zelf de koppeling en klikken vast in de balg van het andere rijtuig. Een truc die bij Kato's Fliegende Hamburger heel mooi werkte. Bij de ICE 4 is het in rechtstand ook goed geslaagd. Omdat de balgen in elkaar geklikt zijn ontstaat er een volledig dicht treinverband. Nadeel is dat vanwege de breedte van de balgen, de constructie zo is dat de balgen bij krappere bogen aan de binnenkant tussen de rijtuigen uitsteken aan de binnenbochtkant. Dat ziet er raar uit, maar het is wel alleen bij bogen waarin treinen met deze wagenbaklengtes sowieso al erg forse knikken maken. De meest krappe bogen komt de Kato ICE 4 überhaupt niet door. Ook als je van boven op de wagenbakovergangen kijkt, zie je net iets te goed dat de balgen iets los hangen van de kopwand. Van de zijkant valt dit niet op omdat de zijwanden iets uitsteken voor de kopwand. Wel jammer dat de balgen zwart zijn. In het echt zijn ze grijs.

Arnold heeft de rijtuigen van de ICE 3 kortgekoppeld met een ijzeren staafje. Die moet je met de hand in het KKK-mechanisme steken. Op de gebruikshandleiding ziet dat er heel makkelijk uit, waar twee handen twee rijtuigen in de lucht met elkaar verbinden. Zo werkt het inderdaad voor de eerste verbinding. Daarna hangen er ook al een of meer rijtuigen aan de andere kant en zal je de boel toch op de rails aan elkaar moeten verbinden. Het zicht op het gaatje waar het staafje er in het tweede rijtuig in moet, gaat verloren zodra de twee rijtuigen bij elkaar komen. Dit is dus een kwestie van goed mikken en op goed geluk proberen. Uiteindelijk blijft de boel wel een keertje vastzitten, maar je hebt nooit de bevestiging dat het echt goed zit. De afstand tussen de rijtuigen lijkt ook licht te variëren, dus er blijft een onzekerheid dat je het misschien toch niet helemaal goed hebt gedaan. De vouwbalgen zijn bewegelijk in de kopwanden gemonteerd. Dat wekt de indruk dat het de bedoeling is dat ze elkaar (bijna) raken. Dat is mij alleen bij de kopwagens gelukt.

Digitalisering:
Bij Kato is de motor ondergebracht in een van de tussenrijtuigen. Hierdoor heb je naast de decoder van de motorrijtuigen, nog twee functiedecoders voor de koprijtuigen nodig. Het wordt verkocht in een vast setje. Wie met een 12-delige set rijdt, heeft voor de twee motorwagen een extra decoder nodig. Die is gelukkig los verkrijgbaar. Het zijn geen standaard stekkers. De motordecoders moeten op een bijzondere wijze een soort van onder de motor geschoven worden. Een beetje vreemd, maar het is goed beschreven. Als je de kap niet goed dichtkrijgt, zou het kunnen dat je de decoder er ondersteboven in hebt zitten. De functiedecoders kunnen via een luikje op de juiste plek komen. Let erop dat je 'm echt goed naar achteren doorschuift. Door de symmetrie (link/rechts boven/onder) passen ze er op 4 verschillende manieren in. Uiteraard heb je pas bij poging 4 de juiste positie te pakken.

Bij Arnold zit de motor in een koprijtuig, dus dat scheelt een functiedecoder. Er gaat een Next-18 in. Het andere koprijtuig heeft nog steeds een 6-polige NEM651-stekker, maar dat staat nergens vermeld. Ik moest het inschatten aan de vorm van de dummydecoder in de gebruiksaanwijzing. Voor het plaatsen van de decoder moet het koprijtuig bijna helemaal uit elkaar. Hoe dat moet mag je helemaal lekker zelf uitpuzzelen want enige uitleg daarin is aan Arnold niet besteed. TIP: De draaistellen gaan los door de lipjes BOVENaan de busjes van de cardanbehuizing naar beneden te drukken. Dat Arnold hier niet wat meer info verleent is mij een raadsel. Het veroorzaakt enorme ergernis die buitengewoon makkelijk is te voorkomen.

Rij-eigenschappen:
Daar kan ik kort over zijn. Bij allebei goed in orde. Ze rijden goed langzaam en goed snel en bijna geruisloos. Zoals je dat tegenwoordig wel mag verwachten. Alleen de topsnelheid van de Arnold ICE 3 is wat aan de lage kant. Ik heb het niet gemeten, maar ik schat in dat hij de 300 km/h niet haalt. Dit verandert op de digitale baan. Daar zit er opeens veel meer tempo in.

De winnaar:
Voor dit soort conclusies moet je niet bij mij zijn. Het zijn verschillende modellen met verschillende voorbeelden en eigenschappen. Ze hebben beiden zo hun eigen voor- en nadelen. De ICE 3 is voor de Nederlanders natuurlijk wat interessanter, vooral de NS-versie. Qua prijs ontlopen ze elkaar ook niet veel en ze zijn beduidend voordeliger dan de gedateerde ICE-modellen van Fleischmann en Minitrix. Maar ja, ICE 1 en ICE 2 zijn ook weer andere treinen.

Mvg, Albert

[Nico Essers]

Goede omschrijving Albert. Bedankt, ze staan bij mij op de verlanglijst.

[WilcoV]

Mooi en leuk stukje, wel één opmerking het uiteraard wel appels met peren vergelijken, of bijvoorbeeld een 1100 met een 1300. Het zijn uiteraard wel twee heel verschillende typen materieelsoorten. Ik bedoel dit niet negatief, je vergelijking is echt een leuk stuk werk geworden, maar ik heb er altijd wat moeite mee om twee geheel verschillende soorten materieel met elkaar te vergelijken.

[Marco66]

Een goed stukje Albert.
Je geeft zelf al aan dat het 2 verschillende modellen zijn, maar voor iemand met maar budget voor 1 model maakt het het kiezen wel gemakkelijker.

Groeten Marco.

[Appie173]

Aangaande de staafjeskoppeling tussen de rijtuigen van de Arnold ICE 3: "Uiteindelijk blijft de boel wel een keertje vastzitten, maar je hebt nooit de bevestiging dat het echt goed zit. De afstand tussen de rijtuigen lijkt ook licht te variëren, dus er blijft een onzekerheid dat je het misschien toch niet helemaal goed hebt gedaan. De vouwbalgen zijn bewegelijk in de kopwanden gemonteerd. Dat wekt de indruk dat het de bedoeling is dat ze elkaar (bijna) raken. Dat is mij alleen bij de kopwagens gelukt."

Op https://www.1zu160.net/test/modellbahnu ... hornby.php lijken ze wel allemaal redelijk balg aan balg te staan. Ik had eigenlijk gehoopt dat iemand zou reageren in de trant van "Ik heb ze wel balg aan balg weten te krijgen. Je moet namelijk alleen even........" Iemand?

Mvg, Albert