De ontwikkeling van de E44 komt voort uit eigenlijk het mislukte idee om de aandrijving van de stoomlocomotief over te brengen op elektrische locomotieven. Als je de literatuur er op na slaat, dan lees je eigenlijk overal dat dit soort systemen niet beviel. Voor eigen rekening en risico ontwikkelden drie locomotief fabrikanten in 1930/1931 een nieuwe locomotief. De E75 werd gebruikt als uitgangspunt, maar dan met meer trekkracht en ook een hogere snelheid om personentreinen te kunnen trekken. Door de steeds verdere verlaging van het motorgewicht konden draaistellen uitgevoerd worden met een zgn "tramophanging", de motor zit dan aan de assen vast en aan het draaistel (Tatzlagerantrieb). Fabrikant SSW ontwikkelden hun eigen E15 en E16 door naar de E44 001. BMAG en MSW bouwden de E44 101 en BMAG en BEW bouwden de E44 201. De laatste beviel niet en viel in de keuze van de DRG af. De E44 101 kreeg nog een vervolg van nog eens twee maal vier stuks en werden later vernummerd tot 501-509 om ruimte te maken voor de opvolgers van de winnaar E44 001. In totaal werden uiteindelijk 175 locomotieven naar voorbeeld E44 001 geleverd over een periode van 12 jaar. De locomotief moest op alle geëlektrificeerde trajecten van de DRG ingezet kunnen worden. Er moest rekening gehouden worden met;
1200t goederentrein op een 5‰ helling
900t goederentrein op een 10‰ helling
700t reizigerstrein op vlakke trajecten.
De eisen werden;
2000t goederentrein op vlakke trajecten met een snelheid van 75km/u
1190t goederentrein op een 5‰ helling met een snelheid van 65km/u
920t goederentrein op een 10‰ helling met een snelheid van 50km/u en
700t reizigerstrein met 90km/u
De locomotief voldeed aan de voorwaarden en werd door de meervoudige inzet door het personeel bestempeld als "Mädchen für alles". Pas in 1991 werden de laatste exemplaren afgedankt. De maximale snelheid werd vastgesteld op 90km/u.
Het model
In de winkel was de set met E44 nog niet verkocht. Men had er geen belangstelling voor door het probleem dat de set bestond uit een periode II en een periode III locomotief. Daarmee was deze set min of meer veroordeelt tot vitrine opstelling. Ik heb de winkelier zover gekregen om aan mij de periode II locomotief te verkopen. Deze zat in een eigen kartonnen doos met twee vakken. In het voorste vak de locomotief en in het achterste vak het papierwerk. De locomotief zelf is verpakt in de meer bekende plastic doos. In deze doos een plastic inzet waarin de locomotief past met daar bovenop een deksel. De locomotief zelf zit dan nog weer verpakt in twee dunne velletjes plastic folie. Rechts in de doos nog een plastic zakje met twee rem slangen die gemonteerd kunnen worden als het model als vitrine model wordt opgesteld. Deze rem slangen zitten voor het rijden in de weg.
Er worden twee handleidingen meegeleverd, de een in de talen Duits, Engels, Amerikaans en Frans. De andere handleiding is in het Nederlands, Spaans en Italiaans. Verder nog een garantiebewijs in twaalf talen en een dubbelzijdig papiertje voor de Trix club in het Duits en het Engels. De inhoud van de handleiding is; Informatie over het voorbeeld (dat heb ik niet overgenomen), veiligheidsvoorschriften, Schakelbare functies en Beschikbare CV in waarde DCC en in waarde SX2. Achterin uitgelegd met pictogrammen een smeeradvies en een schoonmaak advies voor de wielen, hoe de kap te verwijderen, hoe de motor gedemonteerd of gemonteerd kan worden, hoe om te schakelen van stroomafname rail naar stroomafname bovenleiding en een kleine tekening met onderdelen en bestelnummers.
De pagina met schakelbare functies is een tabel met zes functies en hoe die werken met de verschillende voedingsmogelijkheden. Met alleen gelijkstroom is het frontsein rijrichtingafhankelijk. Met DCC heb je F0 frontsein aan/uit, F1 cabineverlichting aan/uit, F4 directe aansturing(?) optrek- en afrem vertraging (ABV), F6 frontsein cabine 2, F8 frontsein cabine 1 en F0+F6+F8 rangeerlicht dubbel A. Hoe ik het laatste zou moeten instellen op een Intellibox Basic is mij even een vraagteken, die heb ik dus niet geprobeerd. De functies F6 en F8 zijn interessant. Aan de wagon kant kun je dus de sluitlichten uitzetten. De E44 werd tandem gebruikt bij zware slepen en hellingen. In locomotief 1 kun je dan de sluitlichten uitzetten en in locomotief twee allebei of alleen de lichten aan de voorkant.
Het model van de E44 046
Het model ziet er goed uit, maar ik heb toch nog wel wat puntjes van kritiek. De opschriften zijn scherp, maar er zijn ook opschriften die ik op foto's niet kan terugvinden. Hele kleine opschriften zoals in welk BW de locomotief is gestationeerd is met een vergrootglas leesbaar. Opschriften op het chassis zijn wat minder en daar kwam ik toch in die enorm zwarte brei een gemis tegen. Het model heeft alleen aan de buitenzijde een olie- of zandhouders, de binnenste twee ontbreken. Omdat daar alles diepzwart is valt het niet zo op. Een aantal details had ook los opgezet kunnen worden in plaats van mee gieten. Ik denk dat daar een afweging heeft gelegen in hoeverre wordt het model dan kwetsbaar. Het is wel zo dat je "twee keer" moet kijken voordat je het ziet. Als geheel model vind ik hem wel geslaagd, maar je moet hem niet naast een Brawa (63101 E44 019) zetten of daarmee tandem rijden omdat dan de verschillen wel zichtbaar zijn. De Minitrix 12851 E44 007 is identiek aan de E44 046, alleen is dat model niet digitaal. Buiten de genoemde verschillen heb ik geen andere storende verschillen gevonden. Ik vind de pantografen fors uitgevallen, het had allemaal meer filigrain kunnen zijn. Maar zoals al eerder gezegd, er is een andere afweging gemaakt en zeker met een functionerend bovenleiding systeem heb je een sterke pantograaf nodig omdat deze anders voortijdig sneuvelt.
De pantografen zijn goed uitklapbaar of inklapbaar. Er is geen slot, door het mechaniek met de veer wordt de pantograaf in de twee standen gedwongen. Als je geen functionerende bovenleiding hebt is het aan te raden om de pantograaf in hoogte te begrenzen, dat kan vrij eenvoudig door te proberen met kleine stukjes plastic sheet in verschillende diktes onder de pantograaf te schuiven om te zien welke het beste resultaat geeft. Je hoeft dan niets te verbuigen of zo aan de pantograaf. Het model wordt op vier assen aangedreven en op één as zijn twee wielen voorzien van rubber. Dat is geen gelukkige keuze omdat het model stil ging staan op een wissel. De oorzaak was vuil op de rail, dus geen manco bij de locomotief. Als de bandjes verspringend waren gemonteerd had dit niet voorgekomen.
Omdat de locomotief al is voorzien van een basis DCC aansturing heb ik niet de behoefte gevoeld om de locomotief open te maken. De handleiding is hier vrij duidelijk, al is de pagina met onderdelen erg klein en er is niets meer te downloaden bij (Mini)Trix/Märklin. Voor de lol wat onderdeel nummers ingetoetst en tot mijn verbazing waren die allemaal leverbaar, draaistel met bandjes € 40,00, motor € 40,00 of een setje bandjes € 12,00.
De testrun
Wat het model een beetje aan detaillering mist wordt meer dan goedgemaakt met de rijeigenschappen en trekkracht. Het model weegt 76 gram. De locomotief is beproefd op mijn stokoude testbaan en op mijn trekkracht testbaan. De stokoude testbaan heeft allerlei rariteiten, er zit een boog in met een radius <R1(182), R1(194,6) en R2. Verder twee meegebogen wissels R1/R2 met de scherpe kanten tegen elkaar. Bogen die direct aansluiten op een Engels wissel. Allemaal ingrediënten waarop een locomotief of wagon soms de mist in kan gaan. Deze locomotief ging goed door de drie bogen, de twee meegebogen wissels op afbuigend wordt zonder ontsporingen genomen! Het Engels wissel geeft in één situatie een probleem. Als de locomotief vanuit een boog op het wissel aanrijd en deze staat op rechtdoor, dan heeft deze locomotief de neiging om de boog te vervolgen en dus een ontsporing. Dus een stukje recht invoegen en dan zijn je problemen over.
Op de trekkracht testbaan is er getest op analoog en op digitaal bedrijf. Analoog wordt geleverd door de Fleischmann 6720 regelaar met een veel te grote stekkertrafo. Digitaal wordt geleverd door een Intellibox Basic met daarachter een DSR van AMW. Als monitor wordt een AMW meetsysteem gebruikt met een uitlezing in Volt en Ampère. De locomotief mocht eerst wat rondjes alleen rijden. Daarna werd er een testsleep aan de haak gehangen oplopend tot 48 wagons. De tijd werd genoteerd en met een programma worden dan de snelheden uitgerekend.
trekkracht testbaan
Die sleep wagons bestaat uit door mij afgekeurde wagons. Ik wil een periode II baan bouwen en daar horen dan geen wagons uit periode III of nog later op rond te rijden. Ook zijn er wagons van de verkeerde maatschappij die nog niet bestond in periode II. De wagons in kwestie zijn over het algemeen Roco wagons die destijds goedkoop in de aanschaf waren. Als je begint moet je wat, vandaar. Dus deze afgekeurde wagons kunnen mooi dienst doen als testsleep.
Digitaal
De DSR stond op de afregeling van 13,9Volt. Intellibox Basic op stap 28(maximum) geeft een snelheid van 137,69km/u, dat is veel meer dan in het echt. Met een sleep van 42 wagons (equivalent van 1260t) zakt de snelheid in tot 113,74km/u, nog steeds harder dan in het echt. Pas bij een sleep van 48 wagons (equivalent van 1455t) wordt er een snelheid gemeten van 90,21km/u tot 93,43km/u. De minimale snelheid waarmee dit sleepje nog vooruit komt is 29,07km/u voor het geval je dacht dat de snelheid daarin wat uitmaakte. Ik heb toen nog een extra test gedaan met de locomotief alleen en de Intellibox Basic op stap 1(minimum). Dan rijd deze locomotief omgerekend 5,37km/u. Met een sleep van 40 wagons (equivalent van 1200t) zakt deze snelheid terug naar 4,24km/u. De locomotief doet dan ruim 5 minuten over een rondje (459,653cm) op de test baan en dat is super langzaam voor een model met 40 wagons als sleep! Bij 48 wagons krijgt de locomotief het wel moeilijk. In dat sleepje zat ook een drie assig rijtuig, voor als je terug gaat rekenen.
Analoog
In de handleiding staat dat analoog 12Volt het maximum is, dus ook zo goed mogelijk ingesteld. De Fleischmann 6720 zo ingesteld dat de spanning uit kwam op 12,11-12,17Volt. Het is door de stapsgewijze instelling lastig instellen. De locomotief gaat met deze instelling als een TGV over de baan, maar liefst omgerekend 237,8km/u. De spanning teruggebracht naar ongeveer 11Volt en dan gaat het nog steeds erg hard met 186,86km/u. Met een sleep van 40 wagons (equivalent van 1200t) haalt de trein 113,74km/u, dat is veel harder dan in het echt. De regelaar teruggebracht naar 7,05-7,12Volt. Met een sleep van 40 wagons rijd de trein dan 40,88km/u. Als de locomotief alleen over de baan gaat is de snelheid hoger, namelijk 90,2km/u tot 93,43km/u. Als de regelaar nog verder wordt geknepen tot ongeveer 6,5Volt rijd de locomotief niet.
Het rapportcijfer
In het verleden zijn er al testen geweest waarbij rapportcijfers werden gegeven. Ik ben daar met de maker van toen nog mee bezig. In mijn huidige opstelling kom ik tot het volgende;
Details 7,50
Bouwkwaliteit 9,29
Bedrukking 10,00
Loopeigenschappen 10,00
Snelheid 10,00
Trekkracht analoog 8,33
Trekkracht digitaal 8,33
Totaal indruk 10,6
Door de manier van noteren in een rekenprogramma wordt enige subjectiviteit onderdrukt omdat genoemde onderdelen bestaan uit meerdere meetpunten.
Er zijn wat zaken die een verklaring behoeven. Snelheid een 10,00 terwijl de locomotief als een TGV over de baan vliegt, hoe is dat te rijmen? De locomotief zal hoe dan ook altijd een natuurgetrouwe snelheid kunnen rijden, dat de eigenaar(jij dus) TGV activiteiten wenst is niet de schuld van die locomotief. Je kunt altijd minder spanning toevoeren of in DCC de regelaar omlaag zetten of nog beter in de CV waarden de maximum snelheid lager instellen. De twee rapportcijfers voor trekkracht moeten eigenlijk gezien worden als 1 onderdeel. Als de locomotief ongeveer hetzelfde tonnage trekt als de echte locomotief met minimaal dezelfde snelheid krijgt het een waardering van 3. Er zijn per trekkracht opgave drie aspecten, dus delen door 3. Omdat analoog en digitaal op dit onderdeel als 1 wordt gezien nog een keer door 2 delen, omdat er twee opgaven zijn.
In dit voorbeeld zou dat dan worden (3(analoog)+3(digitaal))/3/2=1=100%=10. Omdat in deze test naar voren is gekomen dat de locomotief meer trekt dan als voorwaarde gesteld door de DRG(zie boven) krijgt de locomotief een waardering bij analoog van 5 en hetzelfde bij digitaal.
Het sommetje wordt dan (5+5)/3/2=1,666=166%/2(voor de helft meetellen)=83%=8,3 per onderdeel. Door de extra waardering bij de trekkracht komt deze totale waardering dan uit op een 10,58. Anders gezegd het is een beul van een locomotief.
In de DRG periode werd 600 ton gezien als maximum last voor in de bergen. Ik moet nog gaan zien of dit op hellingen echt problemen geeft. Het zijn 20 wagons minder dan de test en de wagons zijn allemaal uit vrij recente producties en zullen dus lichter lopen dan het sleepje wat ik er nu achter had gehangen en die allemaal van minimaal 35 jaar terug dateren. Dit sleepje van 40 wagons is ongeveer 253cm lang. Uit de test blijkt dat de locomotief daar geen probleem mee heeft. Met 1200 ton de bergen in is ook voor dit model geen probleem omdat er dan tandem gereden werd, dus eigenlijk wordt het dan 2x20 wagons.